| |
Jurre, Roos &
Stijn juli
2005
 |
1 juli,
vrijdag
FYSIOTHERAPIE
Gisteren
is Jurre naar fysiotherapie geweest. Hij heeft daar laten zien dat hij
al heel goed los loopt. Over een paar
weekjes wil Joke, de fysiotherapeute, hem nog een keer zien.
|
SAMEN
SPELEN & DELEN
Jurre en
Roos zitten 's ochtends in de deuropening te wachten. Annemarie komt met
Rogier (2½ jaar) en
Wouter (4½ maand).
Rogier is,
net als Jurre, dol op auto's.
Bij binnenkomst vliegt hij op Jurre z'n autootjes af en roept 'van mij'.
Jurre
voelt zich wat overrompelt, kiest het hazenpad en komt naast me op de bank
zitten. Met lede ogen aanschouwt hij hoe al zijn vierwielers worden
'ingepikt'. Rogier weet al heel goed wat voor soort auto het is: een bus,
een tractor, de brandweer en hij vindt ze allemaal even fantastisch.
Aan het
eind van de ochtend gaan Rogier en Wouter weer met Annemarie mee naar
huis. Rogier heeft zijn jasje nog niet aan of Jurre snelt op zijn garage
af om zoveel mogelijk van zijn auto's 'veilig' te stellen.
|
 |
 |
Jurre komt
handen te kort om ze allemaal goed vast te kunnen houden (zie
foto hiernaast). Het
lukt Rogier alsnog om een groene auto en een bijpassend poppetje van Jurre
af te pakken.
Die Jurre! Normaal kletst
hij de oren van je hoofd, maar nu is hij helemaal van slag door het
overweldigende optreden van Rogier.
'Samen spelen en delen'
is voor peuters ook wel heel erg moeilijk. Peuters zijn egocentrisch en
druk doende hun plekje in de wereld te veroveren. Hoewel Jurre &
Roos dondersgoed beseffen dat ze af en toe op hun beurt moeten
wachten (bij de schommel, bij het naar beneden gaan op de trap, bij het op
de kruk staan om je tanden te poetsen, bij het vastmaken van de schoenen,
bij het doen van een spelletje, etc).
Roos en Jurre zijn nu
eenmaal altijd met zijn tweeën en dan is het onontkoombaar dat je
meerdere keren per dag 'op je beurt wacht' of 'deelt'. Natuurlijk is het
soms nog erg lastig of niet leuk, maar ze snappen het wel al goed. |
Rogier geeft
Stijn een kusje als hij weer naar huis gaat. |
 |
PRINSHEERLIJK
Jan & ik
hebben, al bijna 3 jaar geleden, een heerlijk groot en hoog bed
aangeschaft: 2.00 x 2.20 meter. 'Daar zouden we prinsheerlijk in kunnen
slapen', zo bedachten we. Helaas is dat er nog niet van gekomen.
Toen
we het bed kregen, was ik zwanger. En als ik zwanger ben, slaap ik zeer
slecht. Al snel waren er Jurre en Roos. Jurre sliep de eerste 9 maanden
bij ons in bed. Hij lag, omdat hij nogal onrustig sliep, met een doek om
hem heen (zie foto hiernaast). Op deze manier kon hij onmogelijk met zijn
armen maaien waardoor hij zichzelf wakker zou maken. Daarna was ik weer
zwanger. En nu... is er Stijn. |
 |
 |
Daar
in de verte, tussen de twee kussens in, zie je een klein wit bergje.
Wanneer je wat dichterbij komt, ontdek je twee wenkbrauwtjes, een groot
voorhoofd en een klein beetje hoofdhaar. Het is Stijn.
Hij slaapt het liefst in
zijn slaapzak. De twee armsgaten zijn dichtgemaakt met veiligheidsspelden.
Zijn armpjes, die dus in de slaapzak zitten, legt hij op zijn kin
en mond. Zijn halve gezicht is verborgen is en zijn neus raakt de stof van
de slaapzak. De voorspelling dat het een lekker ruim bed is, is
uitgekomen. In het weekend liggen we er 's ochtends zelfs met zijn vijfjes
in. Maar het prinsheerlijk kunnen slapen... daar wacht ik, na bijna 3
jaar, nog steeds op! |
 |
PS:
Zo, tussen
Jan en mij in, verstoort Stijn elke nacht onze rust tientallen keren. Hij
slaapt 's nachts op dezelfde manier als overdag. Hij slaapt bijvoorbeeld
van 22:00 uur tot 0:00 uur en vindt dan dat de dag begint. Of hij moppert
om de 5 à 20 minuten omdat hij zijn speen kwijt is of een slokje drinken
wil hebben (terwijl hij wel 13 uur zonder melk kan!). Kortom, een zeer
eigenzinnig mannetje.
Flink
balen en af en toe om gek van te worden, maar wanneer Stijn zijn hoofd
omdraait en je vriendelijk en lief toe lacht en toe kraait dan ben ik het
(nou ja, bijna dan) alweer vergeten. |
 |
DIKKE
VRIENDJES
'Samen' en
'ook mee'. Sinds Roos en Jurre een beetje (boel) praten wordt duidelijk
dat ze het liefst alles samendoen. Er wordt regelmatig geknokt, maar ze
kunnen ook niet zonder elkaar.
Soms gaat
Jurre de tuin in; rondjes rijden op zijn loopauto. Maar 't duurt niet lang
of er klinkt van buiten: 'Roos-sie kom!'. Toch zijn ze, vanaf het
begin, zeer verschillend. |
 |

|
TWEE
PLUS EEN
Roos is
dol op Stijn. Jurre ook wel, maar hij is niet zo 'verzorgend' als Roos.
Wanneer ik Stijn op een kleed neerleg, gaat Roos er onmiddellijk naast
liggen. Ze pakt zijn hand alsof ze wil zeggen: 'Wij zijn twee vriendjes
jij en ik'. Stijn draait dan op zijn zij, zodat hij zijn grote zus goed
kan zien. Hij lacht naar Roos, kraait van plezier en hij pakt haar vast.
Prachtig vinden ze het: allebei!!
Een
tweeling is bijzonder, maar een eenling is dat ook voor ons. En dat het
leeftijdsverschil niet te groot is, is fijn. Nu kunnen ze samen opgroeien.
|
 |

|
CHAGRIJNIG
(3-6-05)
Stijn,
Roos en Jurre zijn vandaag niet in een al te best humeur. Gelukkig
is het lekker weer. We gaan naar het schoolplein, waar Jurre zijn
loopauto parkeert en verder wandelt.
Stijn
zit sinds een paar dagen in een echte autostoel (in plaats van een
maxicosi). De kinderwagen is ook aangepast, zodat hij kan zitten. Ik
dacht dat hij 't wel leuk zou vinden, maar hij vindt het zwaar
vermoeiend geloof ik. En Roos is in de contra. Ze heeft geen zin om
op de foto te gaan!
|

|
|
POESIE
Jan komt
terug van boodschappen doen. Hij laadt de auto uit en de voordeur staat
open. Dan komt POES opeens binnen wandelen.
Roos duikt
op 'm af, aait hem en fluistert zoete woordjes in zijn oor. Jurre schrikt
zich een hoedje en begint hard te huilen. Pas wanneer ik hem optil,
kalmeert hij. Ik ga op mijn hurken zitten en aai de poes. Jurre zit
helemaal verstard op mijn knie en bekijkt het dier angstig waarbij hij
roept: 'Doet niets'.
De poes
loopt door de kamer en snuffelt in alle hoeken. Roos loopt met hem de
kamer door en wijkt geen moment van zijn zijde.
Wanneer Poes
van ons wegloopt, roept Jurre luid: 'Poes-sie kom hier!'. En als
poes dan komt, dan wordt hij weer bang.
Inmiddels
zijn alle boodschappen uit de auto gehaald. Ik zet de poes weer buiten en
doe de voordeur dicht. Jurre en Roos zijn boos op mij. 'Poes',
roepen ze, terwijl ze via de brievenbus naar buiten kijken om te zien of
hij nog in de buurt is.
'Waar is
ie nou?', vraagt Jurre. Ik antwoord dat hij vast en zeker bij de
buurvrouw zit, maar dat hij een andere keer misschien weer bij ons komt
kijken. We eten een broodje en Jurre & Roos gaan slapen. |
 |
 |
Na een kort middagdutje worden
ze weer wakker. Het bezoek van Poes
heeft indruk gemaakt, want het eerste dat Jurre zegt is: 'Waar is Poes
nou?'. Samen kijken we uit het raam. Misschien ligt hij in de tuin
(van de buurvrouw). Maar nee, er zit geen poes.
We gaan naar beneden om limonade te
drinken en een soepstengel te eten. Tot Jurre opeens heel hard schreeuwt: 'KIJK....
Doet niets'. Ik draai me om en zie dat Poes zich heerlijk op onze bank
heeft genesteld. Blijkbaar is hij achterom gelopen en via de achterdeur,
die open staat, binnen gekomen. |
PS: Inmiddels
heeft Jurre de poes geaaid! 'Ik poes aaien', kondigt hij van te
voren aan. Vervolgens loopt hij op 'm af. Poes krijgt een vluchtig aaitje (nog
geen seconde). En dan weet Jurre niet hoe snel hij zich uit de
voeten moet maken. Maar hij doet het wel! |
 |
5 juli,
dinsdag
PAPEGAAIEN
Het is
fantastisch als kinderen opeens gaan praten. Toen Jurre en Roos baby's
waren heb ik daar best wel eens naar verlangd: dat ze zich enigszins
zouden kunnen uitdrukken. Toen Jurre eenmaal los ging, na zijn tweede
jaar, was er geen houden meer aan.
Regelmatig
denk ik 'Hou nou je mond eens', hoewel het gekwebbel toch vooral reuze
gezellig is. Eerst wordt al het denkbare aangewezen en benoemd. Als hij
het woord niet kent dan vraagt hij wat het is, waarbij ik
eigenlijk nooit kinderwoorden verzin.
Jurre vraagt hoe dat ding op de tafel heet en ik antwoord: 'Weerstation'. Hierbij
word ik als ouder op de proef gesteld, want ik kan niet zeggen 'klok' of
'thermometer', want die kent hij al en dit ding ziet er heel anders uit.
Dus ik zeg gewoon wat het is: een weerstation.
Als antwoord
krijg ik een 'Uh' en hij slaat zijn ogen neer, waaruit ik begrijp: 'Oh
laat dan maar zitten.'
Jurre heeft
er een gewoonte van gemaakt om alles wat hij om zich heen ziet te
benoemen. Wanneer je ergens op een terras zit, kun je je zowel trots als
opgelaten voelen. Hij maakt iedereen (met zeer luide enthousiaste stem)
deelgenoot van zijn stream of consciousness, die met tweeënhalfjaar al
behoorlijk indrukwekkend is. |
De
abstracties zijn bij Jurre ook al begonnen. 'Beetje bang', roept
hij paniekerig terwijl hij zich aan me vastklampt. Dit gebeurt vooral
wanneer we buiten zijn en er motors, vuilniswagens, grote bussen, honden
etc aan komen.
Wanneer Roos
bijvoorbeeld hard gillend op hem af rent om hem te
pakken, vlucht hij weg. En andersom
wanneer Jurre Roos achterna zit, vlucht Roos ook. Dan rent ze angstig naar
mij toe. Eerst haalde ik ze steeds uit elkaar. Tot ik Jurre vanmorgen hoor
zeggen: 'Roosie, mij pakken?'. Ze spreken het dus af!! Mijn medelijden is
in één klap verdwenen. Ik kijk gefascineerd hoe ze zulke emoties als angst en
pijn aan het verkennen zijn. Natuurlijk altijd nog met mijn
voelsprieten uit of er een element van waarheid in zit.
Ook storten
ze zich op de doe-alsof-spelletjes. Ze pakken een boek en gaan elkaar,
Stijn of een pop voorlezen. Ze blazen in plastic pannetjes en bakken een
eitje. Roos hangt een tas aan haar poppenbuggy, pakt de portemonnee en
gaat wandelend naar de winkel om boodschapjes te doen. De pop huilt, moet
getroost worden, krijgt een fruithapje of een speen, even later een schone
luier en een flesje. Het flesje wordt daarbij goed geschud (dat ziet ze
mij ook altijd doen). Na het flesje wordt op de pop geklopt voor een
boertje.
Mijn
lijfspreuk met Jurre, Roos en Stijn: nog nooit zo moe geweest, nog nooit
zo veel genoten van de kleine dagelijkse dingen.
Foto
hiernaast: Jurre rent (ja, ja hij kan ook al rennen!!) hard weg en roept:
'Roo-sie, mij pakken!' |
 |
 |
 |
Het is 7:30
uur als Jurre bij de achterdeur gaat staan en vraagt: 'Mama, mag ik
buiten lopen?'. Ik maak de deur open en daar gaat ie... trots
als een pauw, buik vooruit en met een loopje wat meer weg heeft van Alfred
Jodocus Kwak, wandelt hij zo'n 6x achter elkaar het tuinpaadje op en
neer! |
7
juli, donderdag 'Aai,
aai', zegt Roos terwijl ze Stijn liefkozend streelt.
Stijn laat alle aandacht over zich heen komen. Even later wil Jurre er ook
bij komen zitten (mét zijn auto's uiteraard).
|
 |
ZOMERSLOFJES?
In de winkel heb ik alvast
slofjes voor het najaar en de winter gekocht. Met een zooltje zodat Jurre
en Roos niet uitglijden op het parket. En mét rits, zodat ze (hopelijk)
snel in staat zijn om zelf hun pantoffeltjes aan- en uit te trekken.
Jurre & Roos willen nu
per se hun 'sloffies' aan. Dat de pantoffels nog iets te groot zijn en dat
het nu zomer is, maakt ze niets uit.
|
|
 |
ZWEMVEST
Onder de douche proberen Jurre en Roos
alvast hun zwemvest. Ik heb geen zin om beide vesten voor niets op te
blazen. Dat doe ik wel als we echt naar het zwembad gaan. Eerst moet het
zonnetje maar eens gaan schijnen, want dit lijkt nergens op. Maar de
zwemvestjes zitten als gegoten! |
8
juli, vrijdag
SPETTER SPETTER SPAT...
Wij worden kleddernat!
Wat een regen!
Voor het eerst loopt Jurre, nog wat onwennig, op zijn laarsjes. Ondanks de
regen willen Jurre en Roos toch graag naar buiten.
En een lol dat ze in de tuin
hebben!! Het gaat nergens over, maar ze komen niet meer bij. De handen
worden gewassen met regenwater, ze spetteren in de plasjes op de tuintafel
en ze wrijven de regendruppels uit over hun gezicht en armen.
|
 |
 |
Jurre en Roos zijn vandaag
naar het consultatiebureau (OKZ) geweest. Ze zijn beide 89 cm. Nog
steeds aan de 'kleine' kant, maar ze zijn wel goed gegroeid vergeleken met
ons vorige bezoek. Roos weegt 11,9 kilo en Jurre 12,9 kilo.
De kinderarts heeft ons een verwijsbrief
gegeven voor het ziekenhuis. Ze vindt de stand van Jurre zijn benen
behoorlijk opvallend en afwijkend en denkt dat hij misschien congenitale heupdysplasie
(CHD) heeft.

normaal heupgewricht
|

heupdysplasie
|
Dat hij opvallend/afwijkend loopt, dat
klopt. Maar hij heeft nooit anders gedaan! Mijn eerste reactie was dan
ook: 'CHD komt best veel voor. Jurre is al heel vaak bij de OKZ geweest en
door kinderartsen gezien, hij heeft al sinds zijn geboorte fysiotherapie,
dan is het toch raar dat pas na tweeëneenhalf jaar iemand een
heupafwijking oppert?'. |
De kinderarts vond het
inderdaad raar dat nog niemand (geen kinderarts én geen fysio) op het
idee is gekomen om een röntgenfoto te laten nemen om CHD uit te sluiten.
Stijn is vanmorgen naar het ziekenhuis
geweest. Hij weegt nu 7930 gram en zit daarmee keurig op de lijn.
Omdat hij nu 6 maanden oud is, wil de kinderarts kijken hoe het met zijn
reflux is. Vandaag mag hij stoppen met de (4 x daags) Prepulsid. Als dit
goed gaat, dan mag hij over een maand ook stoppen met de Losec. |
'ORDE & TUCHT'
Opgeruimd staat netjes! Ik
heb maar liefst twaalf grote bakken gekocht en zie hier (deels) het
resultaat.
Samen met Jurre en Roos
heb ik etiketten (foto's) geplakt en bijbehorend speelgoed in de bak
gestopt. Want jeeminee, wat hebben ze veel verzameld.
Ze snappen ook al dat ze
eerst de ene doos op moeten ruimen als ze een ander soort speelgoed willen kiezen.
Alleen ontbreekt soms de zin om 't op te ruimen. Dan help ik ze even
herinneren. Want ik weiger om 10 x
per dag in mijn uppie rondslingerend speelgoed achter hun billen op te
ruimen omdat ik anders mijn nek breek of -met Stijn in mijn armen-
struikel.
Nu kunnen ze zelf kiezen
en vervolgens pakken wat ze willen. Alles staat op de grond, behalve de twee
knutseldozen. De viltstiften, vingerverf, klei, lijm, prikpennen en
dergelijke staan hoog op de koelkast om een hoop geklieder &
ongelukjes te voorkomen. |
 |
 |
9
juli, zaterdag
WEEMOED?
De 'zelluf
doen' fase is flink
aan de gang. Evenals de 'ikke ook' fase. Om eerlijk te zijn ben ik dolblij dat
de 'tweeling-babyfase' met Jurre en Roos voorbij is en dat ze nu lekker
kletsen & loslopen, maar hééél soms denk ik er met weemoed aan
terug (gelukkig heb
ik Stijn nu nog, hi hi!).
Wat was het
makkelijk toen ik Jurre en Roos, als baby, zonder veel tegenspartelen kon
aankleden.
En wat was
het heerlijk om ze af en toe even in een wippertje of de box te parkeren,
wanneer ik het vergelijk met hoe ze nu met zijn tweetjes de boel onveilig
maken of kattenkwaad uithalen.
Een
avondmaaltijd verliep veel efficiënter toen ze nog baby waren en ik ze om
de beurt een hapje eten in hun mond stopte. Nu kan ik elke keer de vloer (Parket!
Volgens mij zit er geen waslaag meer op),
de deur van de koelkast, de oven, de spiegel van de kast én de
keukenkastjes schoon maken omdat er weer eens - in een dolle bui - met eten
gegooid moest worden. Zucht...
|
 |
Maar daarentegen zijn ze soms ook
bijzonder lief voor
elkaar. Regelmatig wordt er met elkaar geknuffeld. En ik vind het heerlijk om
hun 'onderonsjes' te aanschouwen. En van al die momenten geniet ik
dan maar weer tweedubbel. Verder weet ik ook dat alle fases weer voorbij gaan. Maar
ja, wat
er dan weer volgt? Dat blijft (gelukkig) een verrassing. |
PS: Jurre en
Roos worden echt al groot! Op de foto hierboven heeft Jur wel iets weg van
een mini-hangjongere?
'Arme ik', denkt Stijn. 'Jurre
en Roos zitten in hun kinderstoel te eten. Er is geen stoel voor mij meer.
Mama heeft de stoelverkleiner in een plastic bak gezet en mij daarin
gedumpt. Zielig he? Hoewel, eigenlijk vind ik het wel prima. Ik heb zo een
eigen bootje en kan alles heel goed zien.'
|
 |
 |
 |
Vannacht heb ik geen
seconde geslapen. En niet omdat ik op een feestje zat, dat zo
waanzinnig leuk was dat ik besloot een nachtje door te halen. Nee, ik was
gewoon thuis! Tot 0:00 uur kon ik om de één of andere wazige reden zelf
niet in slaap komen. Van 0:00 tot 3:00 uur ben ik door Stijn wakker
gehouden. Jan & ik voeren een nieuw 'streng' beleid (de komende 14
dagen). Stijn is nu 6 maanden en er moet gewoon 's nachts in eigen bed
geslapen worden. Vannacht, de eerste nacht, was hij het er overduidelijk
niet mee eens: een hoop gebrul en gemopper. Om 3:00 uur viel Stijn weer in
slaap. Jurre nam het 'nachtelijk gespook stokje' vervolgens van hem over.
Terwijl Jur de laatste tijd heel redelijk slaapt, ben ik er tussen 3:00 en
6:00 uur wel 12x uitgeweest. En om 6:00 uur wilde Stijn zijn fles en begon
mijn dag. Hoewel mijn vorige dag dus nog niet eens normaal was afgesloten.
Maar er is ook positief nieuws: de zomer is terug, hoera! |
 |
10
juli, zondag
DE ZOMER IS
TERUG!
|

|
|
 |
12
juli, dinsdag
SLAPERIG SPRUITJE
Vannacht een
StijnSlaapRecord! Ons nieuwe StijnSlaapBeleid lijkt z'n vruchten af te
werpen. Al om 19:00 uur ging Stijn naar zijn eigen bedje. Anderhalf
uur later, toen ik hem wakker maakte voor zijn laatste flesje, lag hij nog
steeds heerlijk in dromenland. Na zijn fles, om 21:00 uur, is hij weer
lief gaan slapen. En weer: in zijn eigen bedje.
Pas om 03:15 uur werd Stijn
voor het eerst wakker!! Vervolgens heeft hij een uur lang gespookt.
Maar... om 04:15 uur is hij weer (ja, ja nog steeds in zijn eigen bedje)
in slaapgevallen. Vrolijk en uitgeslapen
meldde hij zich vanmorgen om 06:30 uur voor een nieuwe dag.
Onze wakkere woelrat
verandert langzaam in een slaperig spruitje. Hoera.
(PS: Donderdag
21 juli heeft
Jurre een afspraak voor een heupfoto bij de röntgenafdeling.)
|
STIJN: 'N POPULAIR
SPEELTJE?
(12-07-05) |
Roos gaat in de
stoel zitten en wil graag haar broertje op schoot om te knuffelen. Jurre
klimt naast Roos op de stoel. |
Jurre is BOOS.
Hij wil ook met Stijn knuffelen. |
'Klaar, nu
Jurre aan de beurt,' roept Jurre. En wanneer Stijn dan eindelijk bij
hem op schoot belandt, kijkt hij zeer tevreden. |
 |
13
juli, donderdag
POESIE
Wanneer Jurre en Roos
ontbijten komt POES weer binnen lopen. Zodra Jur haar ziet, is hij klaar
met eten. Hij schuift zijn beker en bord aan de kant en wil buiten in de
tuin spelen. Poes moet ook mee. In de gang hoor ik hem zeggen: 'Kom
buiten spelen poes, ops(ch)ieten!'.
|
'Kijk, het varken snuffelt
aan de billen van poes!' |
Buiten kijkt Jurre vol
bewondering naar POES. 'Hoog sp(r)ingen', zegt hij als ze zich
afzet en zo op de
groene containerbak springt. Hij aait POES en brengt haar zelfs autootjes!
Als dat geen teken is dat hij graag vriendschap met haar wil sluiten.
Poes voelt zich al helemaal thuis... |
 |
 |
14
juli, donderdag
NOORDERPLASSENSTRAND
'Goedemorgen, ben jij er ook
weer POES?', denkt Roos wanneer ze 's ochtends de tuin in gaat en haar op
de stoel ziet liggen.
Het is nog vroeg maar buiten
is het al erg lekker. Poes heeft pech. Vandaag gaan we naar het strand en
POES kan niet mee.
|
 |
 |
Om half tien zijn we op het
Noorderplassen
strand. Ik zet de tasjes en Stijn (in zijn kinderwagen) neer en leg een
handdoek op de grond. 'Zo', zeg ik tegen Jurre en Roos: 'Doen
jullie je schoenen maar uit, dan blaas ik de zwemvleugels op.' Roos
heeft binnen twee seconden haar schoenen uit en rent dolenthousiast in
vliegende vaart het water in. Wanneer ze tot haar navel in het
water staat, begint er bij Roos een lampje te branden: 'Hé, er gaat iets
niet helemaal goed'.
'Mama, mama', roept ze terwijl ze
gillend, in drijfnatte zware kleren, het water uit rent. Op het strand draait ze zich naar het
water toe alsof ze even nadenkt over wat er nu precies gebeurd is. Roos
heeft vandaag iets geleerd: als je met je kleren het water in rent dan
wordt alles nat!'.
Oh oh, Roos bezorgt me lachkriebels.
Typisch Roos. Eerst doen en dan pas denken!! |
 |
 |
Stijn ligt onder de
parasol en dit bevalt hem wel. Zo kan hij goed naar Jurre en Roos
kijken.
Na drie uur zwemmen
en spelen gaan we we weer naar huis.
|
|
 |
15
juli, vrijdag
LUMIÈRESTRAND
Hand in hand gaan wij naar
het Lumièrestrand! De zon schijnt niet, maar het is best lekker weer.
Jurre en Roos vermaken zich prima. Stijn vindt het allemaal erg
vermoeiend.
|
  |
 |
De tijd vliegt
voorbij. Na uren van zwemmen, kuilen graven, spelen met water en
zand, steentjes en schelpen zoeken, tekenen in het zand met stokjes,
wilde spelletjes bedenken, gymoefeningen doen én naar langs varende
bootjes roepen, zijn we eindelijk moe...
|

|
|
16
juli, zaterdag
SCHOOL
We gaan naar Agnes en Ton.
Floor is niet thuis want zij zit in Thailand. Agnes heeft het 20-jaar oude
schooltje van zolder gehaald. Als we in de tuin zitten, breekt het
zonnetje door. 'Ik zit 'n beetje in zon', zegt Jurre.
In de bus stopt Jurre een
poppetje 'dat is mama', vervolgens moeten Stijn, Roos en hijzelf er ook
bij. En dan natuurlijk ook nog de kinderwagen, want zo kom ik ze altijd
van het kinderdagverblijf halen.
|
 |
 |
De school is het
kinderdagverblijf. Hij zoekt Miranda, Samira, Mayke en Sandra. Ook
heeft hij een Tom, Douwe en een Ramona. En er komen papa's en mama's
om de kinderen op te halen.
|

Jurre en Roos krijgen
leesles van Agnes. Al die aandacht vinden ze prachtig, maar ze
begrijpen er uiteraard geen snars van. |
|
20 juli,
woensdag
FIETSKAR
Sinds vandaag heb ik VAKANTIE!
's Avonds zetten we de nieuwe fietskar in elkaar. Zodra Jurre en Roos de
kans krijgen zitten ze erin. Dat ie nog niet helemaal af is, maakt hun
niets uit. Ze willen 'in de tent zitten' en vinden het geweldig.
Zucht, ik moet maar snel een
eindje gaan fietsen. Dan dringt misschien tot hun door dat dit een
fietskar is én geen tent!
Jurre wordt kwaad als ik het
plastic raampje aan de voorkant oprol om een foto te maken. Boos roept hij
'dat de tent dicht moet'.
|
 |
 |
21
juli, donderdag
KIEK KIEK
'Kiek kiek', zegt Roos. Wat
zit mijn haar mooi he?
De twee juffen van het
kinderdagverblijf hebben gisteren Roos haar haar gevlochten. |
Jurre heeft vandaag een
heupfoto gemaakt in verband met mogelijke heupdysplasie. De uitslag van de foto is pas maandag 8
augustus bekend. Nog even geduld dus.
22
juli, vrijdag
CONSULTATIEBUREAU
's Morgens heeft Stijn een
afspraak bij de OKZ. Jurre en Roos gaan ook mee. Ik 'parkeer' hun bij het
speelgoed in de weegruimte. OKZ is de afkorting van 'Ouder Kind Zorg'.
Eigenlijk gewoon een andere naam voor het consultatiebureau, beter bekend
als 'de weegpolitie' of 'het consternatiebureau'.
Dit keer geen consternatie.
Stijn is 68,5 cm en weegt 8330 gram. Keurig op de middenlijn
(Jurre en Roos zitten er altijd een stuk onder).
En over 5 weken... mogen we
weer op komen draven. Hoera!
|
 |
 |
 |
23
juli, zaterdag
POEPVERHALEN
Jurre komt op mij aflopen
terwijl hij vertelt: 'Ik heb geen poepie gedaan'. Nou dat zegt dus
al genoeg. Hij verraadt zichzelf en heeft wél gepoept. 'Heb je niet
gepoept,' antwoord ik 'dat wil ik dan toch wel eens zien'. En hij gaat
keurig op het kleed liggen om verschoond te worden.
Dan roept hij luid: 'Ik heb
harde keukentjes'.
Ik lig helemaal in een deuk,
want wat hij hier probeert te zeggen is: 'Ik heb harde keuteltjes'.
|
 |
 |
Vanmiddag komen
Alex en Eva langs en morgen komen opa en oma uit Frankrijk terug.
Snel
even naar de Albert Heijn om wat lekkers te halen voor vanmiddag. En ook
wat eten/drinken zodat opa en oma de zondag door kunnen komen.
Jurre en Roos
klimmen in de auto en maken kennis met 'kindervandalisme'. Ze snappen er
niets van: het stuurtje is weg!!
|
24
juli, zondag
OPA & OMA WEER
THUIS!
'Mama, kijk', roept
Roos nadat ze de garage bij opa en oma inloopt. Ze wijst rechts achteraan
naar twee rieten poppenwagentjes (35 jaar oud). Op zolder zoeken we een
pop en dan rijden Roos en Jurre met de wagentjes door de tuin.
Opa en oma zijn net terug
uit Frankrijk, maar van Jurre, Roos en Stijn krijgen ze geen tijd om
rustig hun kampeerspullen uit te pakken.
's Ochtends wordt oma
ingezet. Roos en Jurre willen met haar naar het schoolplein om te spelen.
Ze nemen meteen bezit van beide schommels en laten oma heen en weer rennen
om zetjes te geven.
's Middags vraagt Jurre wel
vijftien keer: 'Opa, ik graag fietsen?'. Hij heeft succes met zijn
gezeur. Opa haalt het fietsstoeltje te voorschijn en gaat, eerst met Jurre
en daarna met Roos, een eindje over de hei fietsen.
Later bestellen we nog wat
eten en dan is het alweer de hoogste tijd om naar huis te gaan. 'Oma,
opa, komt zo terug', zegt Jurre voordat hij gaat slapen. Ja, Jur,
woensdag (oppasdag) zie je ze weer!
|
 |
 |

|
 |
 |
Roos en Jurre spelen op
het schoolplein, terwijl Stijn een tukkie doet in het bed van opa en oma. |
 |
 |
 |
28
juli, donderdag
RINGWORM???
Woensdagmiddag, bij het in
bad gaan, zie ik een rode, ringvormige uitslag op Jurre zijn schouder. Een
rondje met een doorsnede van ca. drie centimeter. In het midden van het
rondje is de huid normaal, er is alleen een dun rood randje. Ik pieker me
suf. Wat is dit nu weer voor uitslag?
Ik raadpleeg internet en het
handige boek 'Als je kind ziek is'. Ik kom niet veel verder dan: ringworm.
Wanneer ik het 's avonds aan Jan laat zien, zegt hij dat het een
tandenafdruk van een beet is. 'Welnee', roep ik, 'wie zou hem dan gebeten
moeten hebben?'.
Vanmorgen zitten Jurre en
Roos aan tafel puzzeltjes te maken. Roos heeft een puzzel met dieren.
Jurre maakt, met een hengel, de puzzel met de visjes. Dan wil Roos ook de
vissenpuzzel, maken, maar dat mag niet van Jurre. Ze maken ruzie en
vervolgens zie ik hoe Roos boos haar tanden in Jurre zijn bovenarm
zet.
Ik snel op Jurre en Roos af
en wordt boos op Roos. Dan bekijk ik, samen met Roos, Jurre zijn arm. En
ja hoor, al haar tandjes staan in een mooi rondje op zijn
linkerbovenarm.
Jan had gelijk. Niks geen
ringworm of andere rare uitslag. Gewoon een doodordinaire
beet!
Roos geeft Jurre een kusje
op zijn verse 'ringworm'. Het mysterie van de ringworm, dat geen ringworm
blijkt te zijn, is opgelost. Maar het bijten moet snel afgelopen zijn!
|
29
juli, vrijdag
LEGO
Naast de poppen (Roos)
en de auto's (Jurre)
wordt bij beiden de Lego steeds meer favoriet.
Roos speelt vooral met de
Lego giraffe en met de hond die gaat slapen.
Jurre is dol op 'de motor'.
Eigenlijk is de motor van meneer agent. Maar Jur is geëmancipeerd.
|
 |
Hij zet
(consequent) het paardenmeisje op de motor. Het is nog wel wat moeilijk om de
'poppetjes' van zit- naar sta-stand te krijgen en andersom. Dat het
paardenmeisje op een politiemotor zit ontgaat Jurre volledig. Hij
is van mening dat het paardenmeisje pizza's vervoert en dat krijg ik niet
uit zijn hoofd gepraat.
Tja, wat moet meneer agent nou zonder
zijn motor? Daar heeft Jurre een oplossing voor: hij gaat maar met 't
paard en wagen. |
 |
 |
 |
Alert en aandachtig kijkt
Stijn, vanaf de bank, naar Jurre en Roos die met de lego spelen. |
'Zucht', denkt Stijn. 'Ik
vind het zo leuk om naar mijn broer en zus te kijken.... |
... alleen mijn hoofd wordt
zooooo zwaar!'. En BOEM, nog geen minuutje later wordt alle inspanning hem
te veel. Hij valt er letterlijk van om. |
 |

|
REGENDANSJE
Tijdens het eten valt
de regen met bakken uit de hemel. Binnen een kwartiertje staat de
tuin blank. Koud is het niet, dus na het eten trekken Jurre en Roos
hun kaplaarzen aan om een regendansje te doen en in de plassen te
spetteren.
Ik laat ze lekker
kliederen, ze moeten toch nog onder de douche. Wanneer ik weer
buiten ga kijken zie ik Jurre z'n kaplaarsjes in een plas water
liggen! Jurre is in geen velden of wegen te bekennen. Hij loopt
achterin de tuin op zijn blote voeten. Blijkbaar vindt hij
kaplaarzen niet lekker lopen?
|
|
30 juli,
zaterdag
BOODSCHAPPEN DOEN
's Ochtends gaan we met de
nieuwe fietskar wat laatste boodschappen voor het weekend halen. Fijn dat
Jurre nu ook loopt, dan kan ik gewoon met twee lopende peuters door de
winkel racen.
Het boodschappen doen met
Jurre en Roos vereist wel enige handigheid. Wanneer je even niet oplet,
ben je ze allebei kwijt. Door de winkel achtervolgt Jurre de 'mevrouw met
de motor' (invalide mevrouw in een scootmobiel). En Roos staat het liefst
bij het fruit: met haar vingers gaatjes te prikken in de perziken of
stiekem druifjes te eten.
Maar wanneer je ze allebei
mee laat helpen en een korte, efficiënte looproute door de winkel kiest
én de wachtrijen bij de kassa niet te lang zijn, dan gaat het eigenlijk
best goed!
|
 |
 |
|
 |
GROTE JONGENS
We gaan naar het
speelpleintje. Terwijl Roos klimt en klautert, zit Jurre ademloos op het
randje te kijken naar de op afstand bestuurbare auto van de 'grote'
jongens.
Een jongen bestuurt het
apparaat en de andere kinderen springen er behendig overheen. De kunst is
om nét niet geraakt te worden.
'Ik een beetje
eng', roept hij elke keer wanneer de auto zijn kant op dreigt te
komen.
Na een kwartiertje kijken
is Jurre aan de auto gewend en zoekt hij Roos op om samen te klimmen. |
 |
|