Jurre, Roos & Stijn   juli 2005

 

1 juli, vrijdag   FYSIOTHERAPIE Gisteren is Jurre naar fysiotherapie geweest. Hij heeft daar laten zien dat hij al heel goed los loopt. Over een paar weekjes wil Joke, de fysiotherapeute, hem nog een keer zien.

SAMEN SPELEN & DELEN Jurre en Roos zitten 's ochtends in de deuropening te wachten. Annemarie komt met Rogier (2½ jaar) en Wouter (4½ maand).  Rogier is, net als Jurre, dol op auto's. Bij binnenkomst vliegt hij op Jurre z'n autootjes af en roept 'van mij'. Jurre voelt zich wat overrompelt, kiest het hazenpad en komt naast me op de bank zitten. Met lede ogen aanschouwt hij hoe al zijn vierwielers worden 'ingepikt'. Rogier weet al heel goed wat voor soort auto het is: een bus, een tractor, de brandweer en hij vindt ze allemaal even fantastisch.  Aan het eind van de ochtend gaan Rogier en Wouter weer met Annemarie mee naar huis. Rogier heeft zijn jasje nog niet aan of Jurre snelt op zijn garage af om zoveel mogelijk van zijn auto's 'veilig' te stellen.

Jurre komt handen te kort om ze allemaal goed vast te kunnen houden (zie foto hiernaast). Het lukt Rogier alsnog om een groene auto en een bijpassend poppetje van Jurre af te pakken. Die Jurre! Normaal kletst hij de oren van je hoofd, maar nu is hij helemaal van slag door het overweldigende optreden van Rogier. 'Samen spelen en delen' is voor peuters ook wel heel erg moeilijk. Peuters zijn egocentrisch en druk doende hun plekje in de wereld te veroveren. Hoewel Jurre & Roos  dondersgoed beseffen dat ze af en toe op hun beurt moeten wachten (bij de schommel, bij het naar beneden gaan op de trap, bij het op de kruk staan om je tanden te poetsen, bij het vastmaken van de schoenen, bij het doen van een spelletje, etc).  Roos en Jurre zijn nu eenmaal altijd met zijn tweeën en dan is het onontkoombaar dat je meerdere keren per dag 'op je beurt wacht' of 'deelt'. Natuurlijk is het soms nog erg lastig of niet leuk, maar ze snappen het wel al goed.

 

PRINSHEERLIJK Jan & ik hebben, al bijna 3 jaar geleden, een heerlijk groot en hoog bed aangeschaft: 2.00 x 2.20 meter. 'Daar zouden we prinsheerlijk in kunnen slapen', zo bedachten we. Helaas is dat er nog niet van gekomen.  Toen we het bed kregen, was ik zwanger. En als ik zwanger ben, slaap ik zeer slecht. Al snel waren er Jurre en Roos. Jurre sliep de eerste 9 maanden bij ons in bed. Hij lag, omdat hij nogal onrustig sliep, met een doek om hem heen (zie foto hiernaast). Op deze manier kon hij onmogelijk met zijn armen maaien waardoor hij zichzelf wakker zou maken. Daarna was ik weer zwanger. En nu... is er Stijn.

Daar in de verte, tussen de twee kussens in, zie je een klein wit bergje. Wanneer je wat dichterbij komt, ontdek je twee wenkbrauwtjes, een groot voorhoofd en een klein beetje hoofdhaar. Het is Stijn.  Hij slaapt het liefst in zijn slaapzak. De twee armsgaten zijn dichtgemaakt met veiligheidsspelden. Zijn armpjes, die dus in de slaapzak zitten, legt hij op zijn kin en mond. Zijn halve gezicht is verborgen is en zijn neus raakt de stof van de slaapzak. De voorspelling dat het een lekker ruim bed is, is uitgekomen. In het weekend liggen we er 's ochtends zelfs met zijn vijfjes in. Maar het prinsheerlijk kunnen slapen... daar wacht ik, na bijna 3 jaar, nog steeds op!

PS:  Zo, tussen Jan en mij in, verstoort Stijn elke nacht onze rust tientallen keren. Hij slaapt 's nachts op dezelfde manier als overdag. Hij slaapt bijvoorbeeld van 22:00 uur tot 0:00 uur en vindt dan dat de dag begint. Of hij moppert om de 5 à 20 minuten omdat hij zijn speen kwijt is of een slokje drinken wil hebben (terwijl hij wel 13 uur zonder melk kan!). Kortom, een zeer eigenzinnig mannetje. Flink balen en af en toe om gek van te worden, maar wanneer Stijn zijn hoofd omdraait en je vriendelijk en lief toe lacht en toe kraait dan ben ik het (nou ja, bijna dan) alweer vergeten.

 

	DIKKE VRIENDJES 'Samen' en 'ook mee'. Sinds Roos en Jurre een beetje (boel) praten wordt duidelijk dat ze het liefst alles samendoen. Er wordt regelmatig geknokt, maar ze kunnen ook niet zonder elkaar.  Soms gaat Jurre de tuin in; rondjes rijden op zijn loopauto. Maar 't duurt niet lang of er klinkt van buiten: 'Roos-sie kom!'. Toch zijn ze, vanaf het begin, zeer verschillend.
TWEE PLUS EEN Roos is dol op Stijn. Jurre ook wel, maar hij is niet zo 'verzorgend' als Roos. Wanneer ik Stijn op een kleed neerleg, gaat Roos er onmiddellijk naast liggen. Ze pakt zijn hand alsof ze wil zeggen: 'Wij zijn twee vriendjes jij en ik'. Stijn draait dan op zijn zij, zodat hij zijn grote zus goed kan zien. Hij lacht naar Roos, kraait van plezier en hij pakt haar vast. Prachtig vinden ze het: allebei!! Een tweeling is bijzonder, maar een eenling is dat ook voor ons. En dat het leeftijdsverschil niet te groot is, is fijn. Nu kunnen ze samen opgroeien.

 

CHAGRIJNIG  (3-6-05) Stijn, Roos en Jurre zijn vandaag niet in een al te best humeur. Gelukkig is het lekker weer. We gaan naar het schoolplein, waar Jurre zijn loopauto parkeert en verder wandelt.  Stijn zit sinds een paar dagen in een echte autostoel (in plaats van een maxicosi). De kinderwagen is ook aangepast, zodat hij kan zitten. Ik dacht dat hij 't wel leuk zou vinden, maar hij vindt het zwaar vermoeiend geloof ik. En Roos is in de contra. Ze heeft geen zin om op de foto te gaan!

 

POESIE Jan komt terug van boodschappen doen. Hij laadt de auto uit en de voordeur staat open. Dan komt POES opeens binnen wandelen.  Roos duikt op 'm af, aait hem en fluistert zoete woordjes in zijn oor. Jurre schrikt zich een hoedje en begint hard te huilen. Pas wanneer ik hem optil, kalmeert hij. Ik ga op mijn hurken zitten en aai de poes. Jurre zit helemaal verstard op mijn knie en bekijkt het dier angstig waarbij hij roept: 'Doet niets'.  De poes loopt door de kamer en snuffelt in alle hoeken. Roos loopt met hem de kamer door en wijkt geen moment van zijn zijde. Wanneer Poes van ons wegloopt, roept Jurre luid: 'Poes-sie kom hier!'. En als poes dan komt, dan wordt hij weer bang. Inmiddels zijn alle boodschappen uit de auto gehaald. Ik zet de poes weer buiten en doe de voordeur dicht. Jurre en Roos zijn boos op mij. 'Poes', roepen ze, terwijl ze via de brievenbus naar buiten kijken om te zien of hij nog in de buurt is. 'Waar is ie nou?', vraagt Jurre. Ik antwoord dat hij vast en zeker bij de buurvrouw zit, maar dat hij een andere keer misschien weer bij ons komt kijken. We eten een broodje en Jurre & Roos gaan slapen.

Na een kort middagdutje worden ze weer wakker. Het bezoek van Poes heeft indruk gemaakt, want het eerste dat Jurre zegt is: 'Waar is Poes nou?'. Samen kijken we uit het raam. Misschien ligt hij in de tuin (van de buurvrouw). Maar nee, er zit geen poes. We gaan naar beneden om limonade te drinken en een soepstengel te eten. Tot Jurre opeens heel hard schreeuwt: 'KIJK.... Doet niets'. Ik draai me om en zie dat Poes zich heerlijk op onze bank heeft genesteld. Blijkbaar is hij achterom gelopen en via de achterdeur, die open staat, binnen gekomen.

PS: Inmiddels heeft Jurre de poes geaaid! 'Ik poes aaien', kondigt hij van te voren aan. Vervolgens loopt hij op 'm af. Poes krijgt een vluchtig aaitje (nog geen seconde). En dan weet Jurre niet hoe snel hij zich uit de voeten moet maken. Maar hij doet het wel!

 

5 juli, dinsdag PAPEGAAIEN  Het is fantastisch als kinderen opeens gaan praten. Toen Jurre en Roos baby's waren heb ik daar best wel eens naar verlangd: dat ze zich enigszins zouden kunnen uitdrukken. Toen Jurre eenmaal los ging, na zijn tweede jaar, was er geen houden meer aan.  Regelmatig denk ik 'Hou nou je mond eens', hoewel het gekwebbel toch vooral reuze gezellig is. Eerst wordt al het denkbare aangewezen en benoemd. Als hij het woord niet kent dan vraagt hij wat het is, waarbij ik eigenlijk nooit kinderwoorden verzin.  Jurre vraagt hoe dat ding op de tafel heet en ik antwoord: 'Weerstation'. Hierbij word ik als ouder op de proef gesteld, want ik kan niet zeggen 'klok' of 'thermometer', want die kent hij al en dit ding ziet er heel anders uit. Dus ik zeg gewoon wat het is: een weerstation. Als antwoord krijg ik een 'Uh' en hij slaat zijn ogen neer, waaruit ik begrijp: 'Oh laat dan maar zitten.' Jurre heeft er een gewoonte van gemaakt om alles wat hij om zich heen ziet te benoemen. Wanneer je ergens op een terras zit, kun je je zowel trots als opgelaten voelen. Hij maakt iedereen (met zeer luide enthousiaste stem) deelgenoot van zijn stream of consciousness, die met tweeënhalfjaar al behoorlijk indrukwekkend is.

De abstracties zijn bij Jurre ook al begonnen. 'Beetje bang', roept hij paniekerig terwijl hij zich aan me vastklampt. Dit gebeurt vooral wanneer we buiten zijn en er motors, vuilniswagens, grote bussen, honden etc aan komen.  Wanneer Roos bijvoorbeeld hard gillend op hem af rent om hem te pakken, vlucht hij weg. En andersom wanneer Jurre Roos achterna zit, vlucht Roos ook. Dan rent ze angstig naar mij toe. Eerst haalde ik ze steeds uit elkaar. Tot ik Jurre vanmorgen hoor zeggen: 'Roosie, mij pakken?'. Ze spreken het dus af!! Mijn medelijden is in één klap verdwenen. Ik kijk gefascineerd hoe ze zulke emoties als angst en pijn aan het verkennen zijn. Natuurlijk altijd nog met mijn voelsprieten uit of er een element van waarheid in zit. Ook storten ze zich op de doe-alsof-spelletjes. Ze pakken een boek en gaan elkaar, Stijn of een pop voorlezen. Ze blazen in plastic pannetjes en bakken een eitje. Roos hangt een tas aan haar poppenbuggy, pakt de portemonnee en gaat wandelend naar de winkel om boodschapjes te doen. De pop huilt, moet getroost worden, krijgt een fruithapje of een speen, even later een schone luier en een flesje. Het flesje wordt daarbij goed geschud (dat ziet ze mij ook altijd doen). Na het flesje wordt op de pop geklopt voor een boertje. Mijn lijfspreuk met Jurre, Roos en Stijn: nog nooit zo moe geweest, nog nooit zo veel genoten van de kleine dagelijkse dingen.   Foto hiernaast: Jurre rent (ja, ja hij kan ook al rennen!!) hard weg en roept: 'Roo-sie, mij pakken!'

 

Het is 7:30 uur als Jurre bij de achterdeur gaat staan en vraagt: 'Mama, mag ik buiten lopen?'. Ik maak de deur open en daar gaat ie... trots als een pauw, buik vooruit en met een loopje wat meer weg heeft van Alfred Jodocus Kwak, wandelt hij zo'n 6x achter elkaar het tuinpaadje op en neer!

 

7 juli, donderdag  'Aai, aai', zegt Roos terwijl ze Stijn liefkozend streelt. Stijn laat alle aandacht over zich heen komen. Even later wil Jurre er ook bij komen zitten (mét zijn auto's uiteraard).

 

ZOMERSLOFJES? In de winkel heb ik alvast slofjes voor het najaar en de winter gekocht. Met een zooltje zodat Jurre en Roos niet uitglijden op het parket. En mét rits, zodat ze (hopelijk) snel in staat zijn om zelf hun pantoffeltjes aan- en uit te trekken. Jurre & Roos willen nu per se hun 'sloffies' aan. Dat de pantoffels nog iets te groot zijn en dat het nu zomer is, maakt ze niets uit.

ZWEMVEST  Onder de douche proberen Jurre en Roos alvast hun zwemvest. Ik heb geen zin om beide vesten voor niets op te blazen. Dat doe ik wel als we echt naar het zwembad gaan. Eerst moet het zonnetje maar eens gaan schijnen, want dit lijkt nergens op. Maar de zwemvestjes zitten als gegoten!

8 juli, vrijdag SPETTER SPETTER SPAT... Wij worden kleddernat! Wat een regen! Voor het eerst loopt Jurre, nog wat onwennig, op zijn laarsjes. Ondanks de regen willen Jurre en Roos toch graag naar buiten.   En een lol dat ze in de tuin hebben!! Het gaat nergens over, maar ze komen niet meer bij. De handen worden gewassen met regenwater, ze spetteren in de plasjes op de tuintafel en ze wrijven de regendruppels uit over hun gezicht en armen.

Jurre en Roos zijn vandaag naar het consultatiebureau (OKZ) geweest. Ze zijn beide 89 cm. Nog steeds aan de 'kleine' kant, maar ze zijn wel goed gegroeid vergeleken met ons vorige bezoek. Roos weegt 11,9 kilo en Jurre 12,9 kilo.  De kinderarts heeft ons een verwijsbrief gegeven voor het ziekenhuis. Ze vindt de stand van Jurre zijn benen behoorlijk opvallend en afwijkend en denkt dat hij misschien congenitale heupdysplasie (CHD) heeft.  normaal heupgewricht heupdysplasie Dat hij opvallend/afwijkend loopt, dat klopt. Maar hij heeft nooit anders gedaan! Mijn eerste reactie was dan ook: 'CHD komt best veel voor. Jurre is al heel vaak bij de OKZ geweest en door kinderartsen gezien, hij heeft al sinds zijn geboorte fysiotherapie, dan is het toch raar dat pas na tweeëneenhalf jaar iemand een heupafwijking oppert?'.

 

'ORDE & TUCHT' Opgeruimd staat netjes! Ik heb maar liefst twaalf grote bakken gekocht en zie hier (deels) het resultaat. Samen met Jurre en Roos heb ik etiketten (foto's) geplakt en bijbehorend speelgoed in de bak gestopt. Want jeeminee, wat hebben ze veel verzameld.  Ze snappen ook al dat ze eerst de ene doos op moeten ruimen als ze een ander soort speelgoed willen kiezen. Alleen ontbreekt soms de zin om 't op te ruimen. Dan help ik ze even herinneren. Want ik weiger om 10 x per dag in mijn uppie rondslingerend speelgoed achter hun billen op te ruimen omdat ik anders mijn nek breek of -met Stijn in mijn armen- struikel. Nu kunnen ze zelf kiezen en vervolgens pakken wat ze willen. Alles staat op de grond, behalve de twee knutseldozen. De viltstiften, vingerverf, klei, lijm, prikpennen en dergelijke staan hoog op de koelkast om een hoop geklieder & ongelukjes te voorkomen.

 

9 juli, zaterdag WEEMOED? De 'zelluf doen' fase is flink aan de gang. Evenals de 'ikke ook' fase. Om eerlijk te zijn ben ik dolblij dat de 'tweeling-babyfase' met Jurre en Roos voorbij is en dat ze nu lekker kletsen & loslopen, maar hééél soms denk ik er met weemoed aan terug (gelukkig heb ik Stijn nu nog, hi hi!).  Wat was het makkelijk toen ik Jurre en Roos, als baby, zonder veel tegenspartelen kon aankleden.  En wat was het heerlijk om ze af en toe even in een wippertje of de box te parkeren, wanneer ik het vergelijk met hoe ze nu met zijn tweetjes de boel onveilig maken of kattenkwaad uithalen.  Een avondmaaltijd verliep veel efficiënter toen ze nog baby waren en ik ze om de beurt een hapje eten in hun mond stopte. Nu kan ik elke keer de vloer (Parket! Volgens mij zit er geen waslaag meer op), de deur van de koelkast, de oven, de spiegel van de kast én de keukenkastjes schoon maken omdat er weer eens - in een dolle bui - met eten gegooid moest worden. Zucht...

Maar daarentegen zijn ze soms ook bijzonder lief voor elkaar. Regelmatig wordt er met elkaar geknuffeld. En ik vind het heerlijk om hun 'onderonsjes' te aanschouwen. En van al die momenten geniet ik dan maar weer tweedubbel. Verder weet ik ook dat alle fases weer voorbij gaan. Maar ja, wat er dan weer volgt? Dat blijft (gelukkig) een verrassing.

PS: Jurre en Roos worden echt al groot! Op de foto hierboven heeft Jur wel iets weg van een mini-hangjongere?   'Arme ik', denkt Stijn. 'Jurre en Roos zitten in hun kinderstoel te eten. Er is geen stoel voor mij meer. Mama heeft de stoelverkleiner in een plastic bak gezet en mij daarin gedumpt. Zielig he? Hoewel, eigenlijk vind ik het wel prima. Ik heb zo een eigen bootje en kan alles heel goed zien.'

    

Vannacht heb ik geen seconde geslapen. En niet omdat ik op een feestje zat, dat zo waanzinnig leuk was dat ik besloot een nachtje door te halen. Nee, ik was gewoon thuis! Tot 0:00 uur kon ik om de één of andere wazige reden zelf niet in slaap komen. Van 0:00 tot 3:00 uur ben ik door Stijn wakker gehouden. Jan & ik voeren een nieuw 'streng' beleid (de komende 14 dagen). Stijn is nu 6 maanden en er moet gewoon 's nachts in eigen bed geslapen worden. Vannacht, de eerste nacht, was hij het er overduidelijk niet mee eens: een hoop gebrul en gemopper. Om 3:00 uur viel Stijn weer in slaap. Jurre nam het 'nachtelijk gespook stokje' vervolgens van hem over. Terwijl Jur de laatste tijd heel redelijk slaapt, ben ik er tussen 3:00 en 6:00 uur wel 12x uitgeweest. En om 6:00 uur wilde Stijn zijn fles en begon mijn dag. Hoewel mijn vorige dag dus nog niet eens normaal was afgesloten. Maar er is ook positief nieuws: de zomer is terug, hoera!

10 juli, zondag DE ZOMER IS TERUG!

 

12 juli, dinsdag SLAPERIG SPRUITJE Vannacht een StijnSlaapRecord! Ons nieuwe StijnSlaapBeleid lijkt z'n vruchten af te werpen. Al om 19:00 uur ging Stijn naar zijn eigen bedje. Anderhalf uur later, toen ik hem wakker maakte voor zijn laatste flesje, lag hij nog steeds heerlijk in dromenland. Na zijn fles, om 21:00 uur, is hij weer lief gaan slapen. En weer: in zijn eigen bedje. Pas om 03:15 uur werd Stijn voor het eerst wakker!! Vervolgens heeft hij een uur lang gespookt. Maar... om 04:15 uur is hij weer (ja, ja nog steeds in zijn eigen bedje) in slaapgevallen. Vrolijk en uitgeslapen meldde hij zich vanmorgen om 06:30 uur voor een nieuwe dag. Onze wakkere woelrat verandert langzaam in een slaperig spruitje. Hoera. (PS: Donderdag 21 juli heeft Jurre een afspraak voor een heupfoto bij de röntgenafdeling.)

 

	13 juli, donderdag POESIE Wanneer Jurre en Roos ontbijten komt POES weer binnen lopen. Zodra Jur haar ziet, is hij klaar met eten. Hij schuift zijn beker en bord aan de kant en wil buiten in de tuin spelen. Poes moet ook mee. In de gang hoor ik hem zeggen: 'Kom buiten spelen poes, ops(ch)ieten!'.
	'Kijk, het varken snuffelt aan de billen van poes!'

Buiten kijkt Jurre vol bewondering naar POES. 'Hoog sp(r)ingen', zegt hij als ze zich afzet en zo op de groene containerbak springt. Hij aait POES en brengt haar zelfs autootjes! Als dat geen teken is dat hij graag vriendschap met haar wil sluiten.   Poes voelt zich al helemaal thuis...

 

14 juli, donderdag NOORDERPLASSENSTRAND 'Goedemorgen, ben jij er ook weer POES?', denkt Roos wanneer ze 's ochtends de tuin in gaat en haar op de stoel ziet liggen. Het is nog vroeg maar buiten is het al erg lekker. Poes heeft pech. Vandaag gaan we naar het strand en POES kan niet mee.

Om half tien zijn we op het Noorderplassen strand. Ik zet de tasjes en Stijn (in zijn kinderwagen) neer en leg een handdoek op de grond. 'Zo', zeg ik tegen Jurre en Roos: 'Doen jullie je schoenen maar uit, dan blaas ik de zwemvleugels op.' Roos heeft binnen twee seconden haar schoenen uit en rent dolenthousiast in vliegende vaart het water in. Wanneer ze tot haar navel in het water staat, begint er bij Roos een lampje te branden: 'Hé, er gaat iets niet helemaal goed'. 'Mama, mama', roept ze terwijl ze gillend, in drijfnatte zware kleren, het water uit rent. Op het strand draait ze zich naar het water toe alsof ze even nadenkt over wat er nu precies gebeurd is. Roos heeft vandaag iets geleerd: als je met je kleren het water in rent dan wordt alles nat!'. Oh oh, Roos bezorgt me lachkriebels. Typisch Roos. Eerst doen en dan pas denken!!

Stijn ligt onder de parasol en dit bevalt hem wel. Zo kan hij goed naar Jurre en Roos kijken. Na drie uur zwemmen en spelen gaan we we weer naar huis.

 

	15 juli, vrijdag LUMIÈRESTRAND Hand in hand gaan wij naar het Lumièrestrand! De zon schijnt niet, maar het is best lekker weer. Jurre en Roos vermaken zich prima. Stijn vindt het allemaal erg vermoeiend.

De tijd vliegt voorbij. Na uren van zwemmen, kuilen graven, spelen met water en zand, steentjes en schelpen zoeken, tekenen in het zand met stokjes, wilde spelletjes bedenken, gymoefeningen doen én naar langs varende bootjes roepen, zijn we eindelijk moe...

 

16 juli, zaterdag SCHOOL We gaan naar Agnes en Ton. Floor is niet thuis want zij zit in Thailand. Agnes heeft het 20-jaar oude schooltje van zolder gehaald. Als we in de tuin zitten, breekt het zonnetje door. 'Ik zit 'n beetje in zon', zegt Jurre. In de bus stopt Jurre een poppetje 'dat is mama', vervolgens moeten Stijn, Roos en hijzelf er ook bij. En dan natuurlijk ook nog de kinderwagen, want zo kom ik ze altijd van het kinderdagverblijf halen.

De school is het kinderdagverblijf. Hij zoekt Miranda, Samira, Mayke en Sandra. Ook heeft hij een Tom, Douwe en een Ramona. En er komen papa's en mama's om de kinderen op te halen.   Jurre en Roos krijgen leesles van Agnes. Al die aandacht vinden ze prachtig, maar ze begrijpen er uiteraard geen snars van.

 

20 juli, woensdag FIETSKAR Sinds vandaag heb ik VAKANTIE! 's Avonds zetten we de nieuwe fietskar in elkaar. Zodra Jurre en Roos de kans krijgen zitten ze erin. Dat ie nog niet helemaal af is, maakt hun niets uit. Ze willen 'in de tent zitten' en vinden het geweldig.  Zucht, ik moet maar snel een eindje gaan fietsen. Dan dringt misschien tot hun door dat dit een fietskar is én geen tent! Jurre wordt kwaad als ik het plastic raampje aan de voorkant oprol om een foto te maken. Boos roept hij 'dat de tent dicht moet'.

 

21 juli, donderdag KIEK KIEK 'Kiek kiek', zegt Roos. Wat zit mijn haar mooi he? De twee juffen van het kinderdagverblijf hebben gisteren Roos haar haar gevlochten.

Jurre heeft vandaag een heupfoto gemaakt in verband met mogelijke heupdysplasie. De uitslag van de foto is pas maandag 8 augustus bekend. Nog even geduld dus.   22 juli, vrijdag CONSULTATIEBUREAU 's Morgens heeft Stijn een afspraak bij de OKZ. Jurre en Roos gaan ook mee. Ik 'parkeer' hun bij het speelgoed in de weegruimte. OKZ is de afkorting van 'Ouder Kind Zorg'. Eigenlijk gewoon een andere naam voor het consultatiebureau, beter bekend als 'de weegpolitie' of 'het consternatiebureau'. Dit keer geen consternatie. Stijn is 68,5 cm en weegt 8330 gram. Keurig op de middenlijn (Jurre en Roos zitten er altijd een stuk onder). En over 5 weken... mogen we weer op komen draven. Hoera!

 

23 juli, zaterdag POEPVERHALEN Jurre komt op mij aflopen terwijl hij vertelt: 'Ik heb geen poepie gedaan'. Nou dat zegt dus al genoeg. Hij verraadt zichzelf en heeft wél gepoept. 'Heb je niet gepoept,' antwoord ik 'dat wil ik dan toch wel eens zien'. En hij gaat keurig op het kleed liggen om verschoond te worden. Dan roept hij luid: 'Ik heb harde keukentjes'. Ik lig helemaal in een deuk, want wat hij hier probeert te zeggen is: 'Ik heb harde keuteltjes'.
		Vanmiddag komen Alex en Eva langs en morgen komen opa en oma uit Frankrijk terug.  Snel even naar de Albert Heijn om wat lekkers te halen voor vanmiddag. En ook wat eten/drinken zodat opa en oma de zondag door kunnen komen.  Jurre en Roos klimmen in de auto en maken kennis met 'kindervandalisme'. Ze snappen er niets van: het stuurtje is weg!!

 

24 juli, zondag OPA & OMA WEER THUIS! 'Mama, kijk', roept Roos nadat ze de garage bij opa en oma inloopt. Ze wijst rechts achteraan naar twee rieten poppenwagentjes (35 jaar oud). Op zolder zoeken we een pop en dan rijden Roos en Jurre met de wagentjes door de tuin. Opa en oma zijn net terug uit Frankrijk, maar van Jurre, Roos en Stijn krijgen ze geen tijd om rustig hun kampeerspullen uit te pakken. 's Ochtends wordt oma ingezet. Roos en Jurre willen met haar naar het schoolplein om te spelen. Ze nemen meteen bezit van beide schommels en laten oma heen en weer rennen om zetjes te geven. 's Middags vraagt Jurre wel vijftien keer: 'Opa, ik graag fietsen?'. Hij heeft succes met zijn gezeur. Opa haalt het fietsstoeltje te voorschijn en gaat, eerst met Jurre en daarna met Roos, een eindje over de hei fietsen.  Later bestellen we nog wat eten en dan is het alweer de hoogste tijd om naar huis te gaan. 'Oma, opa, komt zo terug', zegt Jurre voordat hij gaat slapen. Ja, Jur, woensdag (oppasdag) zie je ze weer!

Roos en Jurre spelen op het schoolplein, terwijl Stijn een tukkie doet in het bed van opa en oma.

 

28 juli, donderdag RINGWORM??? Woensdagmiddag, bij het in bad gaan, zie ik een rode, ringvormige uitslag op Jurre zijn schouder. Een rondje met een doorsnede van ca. drie centimeter. In het midden van het rondje is de huid normaal, er is alleen een dun rood randje. Ik pieker me suf. Wat is dit nu weer voor uitslag? Ik raadpleeg internet en het handige boek 'Als je kind ziek is'. Ik kom niet veel verder dan: ringworm. Wanneer ik het 's avonds aan Jan laat zien, zegt hij dat het een tandenafdruk van een beet is. 'Welnee', roep ik, 'wie zou hem dan gebeten moeten hebben?'. Vanmorgen zitten Jurre en Roos aan tafel puzzeltjes te maken. Roos heeft een puzzel met dieren. Jurre maakt, met een hengel, de puzzel met de visjes. Dan wil Roos ook de vissenpuzzel, maken, maar dat mag niet van Jurre. Ze maken ruzie en vervolgens zie ik hoe Roos boos haar tanden in Jurre zijn bovenarm zet.  Ik snel op Jurre en Roos af en wordt boos op Roos. Dan bekijk ik, samen met Roos, Jurre zijn arm. En ja hoor, al haar tandjes staan in een mooi rondje op zijn linkerbovenarm.  Jan had gelijk. Niks geen ringworm of andere rare  uitslag. Gewoon een doodordinaire beet!  Roos geeft Jurre een kusje op zijn verse 'ringworm'. Het mysterie van de ringworm, dat geen ringworm blijkt te zijn, is opgelost. Maar het bijten moet snel afgelopen zijn!

 

29 juli, vrijdag LEGO Naast de poppen (Roos) en de auto's (Jurre) wordt bij beiden de Lego steeds meer favoriet. Roos speelt vooral met de Lego giraffe en met de hond die gaat slapen.  Jurre is dol op 'de motor'. Eigenlijk is de motor van meneer agent. Maar Jur is geëmancipeerd.

Hij zet (consequent) het paardenmeisje op de motor. Het is nog wel wat moeilijk om de 'poppetjes' van zit- naar sta-stand te krijgen en andersom. Dat het paardenmeisje op een politiemotor zit ontgaat Jurre volledig. Hij is van mening dat het paardenmeisje pizza's vervoert en dat krijg ik niet uit zijn hoofd gepraat. Tja, wat moet meneer agent nou zonder zijn motor? Daar heeft Jurre een oplossing voor: hij gaat maar met 't paard en wagen.

 

Alert en aandachtig kijkt Stijn, vanaf de bank, naar Jurre en Roos die met de lego spelen.	'Zucht', denkt Stijn. 'Ik vind het zo leuk om naar mijn broer en zus te kijken....	... alleen mijn hoofd wordt zooooo zwaar!'. En BOEM, nog geen minuutje later wordt alle inspanning hem te veel. Hij valt er letterlijk van om.

  

REGENDANSJE Tijdens het eten valt de regen met bakken uit de hemel. Binnen een kwartiertje staat de tuin blank. Koud is het niet, dus na het eten trekken Jurre en Roos hun kaplaarzen aan om een regendansje te doen en in de plassen te spetteren.  Ik laat ze lekker kliederen, ze moeten toch nog onder de douche. Wanneer ik weer buiten ga kijken zie ik Jurre z'n kaplaarsjes in een plas water liggen! Jurre is in geen velden of wegen te bekennen. Hij loopt achterin de tuin op zijn blote voeten. Blijkbaar vindt hij kaplaarzen niet lekker lopen?

 

30 juli, zaterdag BOODSCHAPPEN DOEN 's Ochtends gaan we met de nieuwe fietskar wat laatste boodschappen voor het weekend halen. Fijn dat Jurre nu ook loopt, dan kan ik gewoon met twee lopende peuters door de winkel racen.  Het boodschappen doen met Jurre en Roos vereist wel enige handigheid. Wanneer je even niet oplet, ben je ze allebei kwijt. Door de winkel achtervolgt Jurre de 'mevrouw met de motor' (invalide mevrouw in een scootmobiel). En Roos staat het liefst bij het fruit: met haar vingers gaatjes te prikken in de perziken of stiekem druifjes te eten.  Maar wanneer je ze allebei mee laat helpen en een korte, efficiënte looproute door de winkel kiest én de wachtrijen bij de kassa niet te lang zijn, dan gaat het eigenlijk best goed!

 

GROTE JONGENS We gaan naar het speelpleintje. Terwijl Roos klimt en klautert, zit Jurre ademloos op het randje te kijken naar de op afstand bestuurbare auto van de 'grote' jongens. Een jongen bestuurt het apparaat en de andere kinderen springen er behendig overheen. De kunst is om nét niet geraakt te worden.  'Ik een beetje eng',  roept hij elke keer wanneer de auto zijn kant op dreigt te komen.    Na een kwartiertje kijken is Jurre aan de auto gewend en zoekt hij Roos op om samen te klimmen.